>>>>Degisik yerler gormek isterdim hep... Oylesine deli dolu maceraperest bir insan olmak mesela.. Indiana Jones misali, safari ceketler giyip, bol cepli yelegim ve balıkci sapkamla, issiz kimsenin bilmedigi yerlere gitmek.. kesfetmek.. sirt cantami tika basa degilde ihtiyacim olacak kadar hafif esyayla doldurup, yollara dusmek isterdim.. heyecanla.. Yollari sonuna kadar katetmekti hedefim.. Belkide hala oyle.. "Ozgur oglan" diye takilirdi bazi arkadaslarim.. Ah! o reklam hic olmasaydi keske.. Taklitci olmayi hic sevmem aslinda.. Yediremem kendime........ ikna etmek zorunda olmak ne kadar can sıkıcı su an.... bosveriyorum bu konuyu...
Hierapolis Antique Theatre; Denizli,2006 © TOA
>>>>Ozgurlugume duskundum ben.. Baglanamadim cogu kisiye, fikirlere, okuluma, kentlere ve sevgililerime.. Elimin tersi ile itiverdim vaad edilmis tum guzellikleri.. Bilerek; istemeyerekte olsa... kusulmeden, kirilmadan, incinmeden.. Uzaklasirdim.. En saf haliyle dogalligimi paylastigim o insanlarla sonlandirabilmek herseyi, cok zordu..... Bir ara 29 saplantim vardi.. Sevgililerimle-sayilari cok fazla olmasa da- 29 gunun otesine gecemezdim.. Ilerledikce beraberlikler, bir aliskanlik olustukca; sondurebilirmiydim o kor atesi..... Ustelik hic kimseler o kadar erken bir vakit icin uzerime titreyemezken.. Degerim bilinemezdi nasılsa degersizligim kadar.. neden bilinmek isteneyim ki.. ugrasilayim..... Benim talebim de yoktu zaten... Uzmeden, deger verdiklerime unutturabilirdim kendimi nasilsa.. Sonunda yalnızlıgimla basbasa kalirdim.. Bilerek; istemeyerekte olsa.. Tanistim; paylastim fikirleri, tum guzellikleri.. "bu adamla neden konusuyorsun ne bir daha goreceksin ne de bir daha konusma sansin olacak" denilse de.. konusurdum.. Fikirlerini alirdim insanlarin.. Varsa anlik paylasilabilecek guzellikler, yasardim o insanlarla.. Hersey olabildigine dogal olmaliydi iste!... Hayatimda deger verdigim sahiplenemedigim ancak ayrılıp uzaklastigim diger tum insanlar gibi onlar da bir tebessum yaratiyor hala yuzumde...
Pamukkale-1 Denizli,2006 ©TOA
>>>>Icimde ki merakı oldurunceye kadar bir arayis devam edecek.. Icten gulumsemesiyle puslu merakimi en derin yerimde hala saklarim.. Icimdeki cocuga gulumsemek isterim.. Hala yerinde oldugunu bilmek isterim... Merakimi korukleyen aslinda o gidislerimdir, bilirim.... "acaba nolacak simdi".. "hadi bakalim".. acabalar.. Denemeden bilebilir miyim dusuncesi... Yurek cirpintisi... Soluksuz bir heyecan.. Sonunda.. "işte gidiyorum!"..
Pamukkale-2 Denizli,2006 ©TOA
>>>>
Uzaklasacagim o anlarin oncesinde, bir basima geride biraktiklarima huzunlenerek bakarim.. Sessizce koseme cekilip, derin bir muzigin kulaklarimda süzülüsüyle, hayallere demir atarim.. Issiz bombos bir limanda arinirim gecmisimin kotu ve en sevmedigim anilarindan... katarsis.. Yuregim yeni gelecek baslangicin merakiyla cilgin gibi cirpinirken.. ve bir kus heyacaniyla urkmesi dogalken.. Istedigi anda ayaklari ile esneterek o dali ucuverecek gibi hazırımdır.. bilirim, gidebilirim... bilerek; istemeyerekte olsa........ Hayat denen bu oyunda her bir perde ayrı bir suprizle acilabiliyorsa eger.. Icimdeki merak rahat birakmiyorsa beni.. Perdeler acilir kapanir durmaksizin.. Yenilenir; sahneler, dekorlar ve unutulmaz kahramanlar...
Antique Pool Denizli,2006 ©TOA
>>>>"-Nereden cikti tum bu fikirler simdi?" ..... "-bilmiyorum"...... Denizli de bir internet cafedeyim su anda.. kulakligimi taktim ve aklimda dusunceler, klavyenin tuslarina dokunup duruyorum.. Bu aralar terkediyorum bir Askimi daha.. Gidiyorum.. Terkediyorum; Baglandigim ama doya doya yasayamadigim Askimi... Gidiyorum o en sevdigim kentten.. Askim Istanbul'dan...
