>>>>Heyecanla evime geldim.. Çantama tıkıştırıp götüreceklerimin listesi üzerine konuşuyorum uzun uzun telefonda dostlarımla.. Paylaştığım hayallerim ve geçmişten tatil anılarım....
>>>>Hala hatırlıyorum da lise yıllarımda okulların tatil oluşunu ne büyük heyecanla beklerdim.. Sınavlar bitince; nasıl bittiği veya o sınavların ne kadar önemli olduğunu unutur, hemen yaz hazırlıklarına başlardım.. “Ahh! bir tatil gelsin neler yapacağım...” konulu uzun konuşmalar geçerdi ya hep bir ağızdan.. Aslında tatil plansız ve programsız olmalıydı.. Üniversite de bu karar a vardık arkadaşlarla.. Düşünmek ya da planlamak tatilin doğasına aykırı idi.. Kimseler bilmezdi sanki bizden başka... Heyecan katmak isterdik ya tatillerimize.. Paranın bile ne önemi vardı canım.. Yeterince istiyorduk nasıl olsa.. Otostoplar çekilir, çadırlarda kalınır ya da çok uzak akrabalara çat kapı yapılabilirdi.. Planlı organizasyonlarda vardı tabii.. Organizatör arkadaşlar sağ olsun; çok sıkıcı, ortak hareket edilemeyen işler türettiler.. Grup halinde yurt ahalisi otobüslere doluştuğumuz günler daha dün gibi... Öğrenci işi tatil plansız olacak arkadaş.... Pat! diye bir istek belirecek kafanda... Ve yapacaksın...... Tatillerin belki de en önemli boyutu gidebilmek ve dönebilmek... Öğrenciyken takıldığımız en önemli boyutu mu desem acaba.. Demiryolları ise en favori ulaşım araçlarımızdandı elbette.. Garipler diyarı trenler; ne kederleri taşır rayları çınlatarak belki siz bilmezsiniz..... Tren çalışanlarından en filozofları ise kondüktörlerdir.. O ulvi insanların öğrencilere çok büyük sempatisi vardı nedense.. Ya da bize hep öyleleri denk geldi.. Çok ağabeyliklerini gördüm, inkar etmiyorum.. Gençliğimize üstad fikirlerle yön veren, o, yollarda çalışanlar.... O zamanlar tatile gidebilmek için, içinde bir enerji ve heyecan varsa yeterde artardı... Şu halime bak; genç değilim, yaşlanmışımda küçülmüşüm sanki.. heh!..
Keciye Inat; Islahiye, 2007 © TOA
>>>>Sonra okul bitti.. Vatani görev için yolculuk başladı... Biraz rahatsızdı ilk başlarda.. Bir daha göremeyeceğin yerlere, seni bedavaya götürüp orada yatacak ve yemek veriyorlardı.. Üstelik saatlerini pek beğenmesekte, spor bile yapıyorduk.. Kısacık kampı da tamamladıktan sonra iş hayatına başladım..
Kalıyorum Ben.. ; Islahiye, 2007 © TOA
>>>>Yıllar önceydi.. Yine bir tatil ihtiyacı hasıl olmuş olsa gerek bünyemde.. İş hayatının tüm yoğunluğu omuzlarımda, tatil hevesi aklımın her bir köşesindeyken, izin bile almadan gidivermiştim Marmaris e.. Boğucu sıcak ve sorumluluklar.. Arkamda bıraktığım işlerimin kafamı huzursuz eden hayallerinden sıyrılıp birden ayılıverdim.. Özgürdüm.. Ayıkladım hayatımın streslerini üstümdeki toprak rengi yırtık pırtık ceketimin tüm ceplerinden.. Daha sonra mı?.. Eğlenmiş, zamanı hızlı ve mutlu bir şekilde tüketmişim.....
Fıstık Ağacı ; GaziAntep, 2007 © TOA
>>>>Maalesef artık öğrenci değiliz.. Yaşamın ta en göbeğinde; ne ekmek elden ne su gölden... Gayelerimiz ve hedeflerimiz var.. Mesela bir ev, bir araba, bir de üstüne güzel bir eş -çok mu sıradan-..... Ve tüm bunların inanılmaz pahallı tamamlayıcı aksesuarları.. Artık olgun insanlarız ya! sorumluluklarımız daha da arttı.. Çok çalışmalıyız çoook... Dinlenmek bile ödevlerimizden birisi haline geliverdi.. Bir an önce tatillerimizi bitirip te iş yerimize dönmeliyiz.. Dinlenebilmek için çalışıyorduk desem; kelime anlamı ile ne kadar absürd olacak değil mi?!.. Ölmek için yaşamak gibi... güzel bir betimleme oldu bence... Neysem..
Dar alanda gökyüzü izlenimleri ; GaziAntep, 2007 © TOA
73-4 ; GaziAntep, 2007 © TOA
>>>>Gene yelken açıyorum, Ege kıyılarına.. O çok sevdiğim Eski Foça ya gidiyorum.. Eski arkadaşlarımı görmeye.. Demir atacağım yine yaşam düşünü kurduğum bir tatil kasabasına.. Gene Ege kıyılarındayım dostlar, geçip gidecek bir yabancı olarak.. Kısa bir zamanı daha satın alarak uzaklaşacağım gerçeklerden.. Gençliğini satarak, yaşlılığımın rahatlığını satın almaya çalışırken bile.. Zamanı da satın alarak yaşlanmadığımı; hala keyfimce, kaybetmediğim tutkularım ile yaşayabildiğimi kendime hatırlatacağım.. Yaşasın! Ben Tatil e gidiyorum.....
