 |
| Alesta Kybele , İskele Urla, İZMİR, 2013 (c) TOA |
>>>>>Dün gece eski bir grubun -Acil Servis in- konserindeydik.. Zaman onları da değiştirmiş.. yine de keyifliydi.. yıllar öncesi, üniversite zamanları, müzik tutkumuz ve daha niceleri aklıma geldi.. eski bir dostun yanında gibiydim.. farklı heyecanları yaşamış olmanın verdiği tatlı bir huzur vardı, yüreğimde.. değerlerini taşımış,değişiminin yönünü kendi kendine belirlemiş birinin, dik ve onurlu bir geçmişin, paylaşılamayan huzuru vardı gülüşlerimde.. en büyük miras; geçmişinle, yaptıklarınla, kendinle barışıklık hali..yaptıkların ve değerlerin yaygın olmasa da; doya doya, dolu dolu yaşamak.. gülümseyerek işte buydu diyebilmek.. artık üzerinden zaman geçse de; hala aynı heyecanı yaşayabilmek.. güzeldi.. özgürlüğüm.. farklı biçimlere kuşanmış, benzerlere inat.. Yaşadıklarımdan hala korkmuyorum.. hala özgün, orjinal, bana ait değerleri yaratmanın peşindeyim.. bu bir farklı olma ihtiyacı değil elbette.. istenmeyen bir sonuç sadece.. hala kimselere benzer olamamamın bedelini, tek başınalıkla ödüyorum.. yargılanıyorum.. Değiştirilmeye, benzeştirilmeye olan direncim.. beni, ben yapandır.. hislerim, sezgilerim.. AŞK'larım.. vazgeçmiyorum.. her denilene kulak tıkamadan,dinleyerek, kendi kendine değerlendirerek, şekillere takılmadan, zorda kalınca her denene eyvallah etmeden; hissettiği gibi yaşar bazıları...... bilsinler ki! ne kadar uğraşırlarsa da uğraşsınlar!.. bazıları vardır; kimselere benzemez... benzeyemez..
