Bugün tanıdığım yaşlı bir kadınla arabadaydım. mühendis bir kadın. bir yere gidiyorduk. sessizdik. konu nereden açıldı, hatırlamıyorum. kuşakların çatışmasına ve farklılıklara kadar uzandı sohbetimiz..
(şu an evdeyim. uzanıyorum kanepe de.. notebook um kucağımda..çayımı yudumlarken bir yandan
oi va voi .. pek bir acemice klavyeme söyletmek üzereyim düşündüklerimi.. yaptığım tek şey bu)
Söyledikleri, sesi ve ifade ediş biçimi; hala aklımda: "şimdiki gençlere acıyorum." -acımak mı? ne kadar iddialı bir söz.. dikkat çekici idi benim için.. inatla, hırsla savunma isteği uyansa da içimde, o an.. açmasını istedim ve sustum.-
(psikolojisi bozuk bir sürü insanla karşılaşıyorum bu aralar. benden yaşça büyük mühendis bir kadının, vardır elbet bir bildiği.?!.)
"Soğuk savaş var aranızda" dedi ardından..
"Bizim zamanımızda ülkeler arasında ki rekabet, soğuk savaş, artık insanların(gençlerin) arasında. biz de eleştirirdik birbirimizi ama yüzüne söylerdik fikrimizi.. kavgamız vardı ama göğüs göğse..".
Savaş her daim hayatımızda, maalesef.. evet doğru.. haklı!. ustaca saklanmış düşünceler ve duygular.. gerçeği hissedemiyorum artık.. güven ortamı yok.. şüphe şüphe şüphe.. her yerde.. güler yüzlü sözcüklerin arkasında kin ve nefret.. gizli gizli.. aklınca; akıl oyunları.. içimizde dolu çoğu şey.. insan yanılsamaları ve tatsız bir gölge oyunu.. farklılıkları ise hakir görüyor herkes.. yandaş -benzerler- cephesi.. sizce de bu bir bir güven sorunu değil mi?..özgüven sorunu.. çok iddialı olmalıyız dostlar.. yaptıklarımız ve yapamadıklarımızla artık neysek; iyi kamufle olmalı benliğimiz.. korkumuz sakladı bizi.. Sığınaklara tıkıştırılmış özümüz.. korunaklı.. görünen o ki! çok biliyoruz.. çok okuyor ve keşfediyor gibiyiz.. bir şeyleri.. ne kadar öğrensek te bir şeyler eksik kalacak.. kimseler gibi mükemmel değiliz elbet.. olamayacağız.. korkmayın! lütfen.. başaramayabilir beceremeyebilirsiniz.. her koşulda her yerde ayakta kalmayı başarabilecek kadar da varsınız.. yaşıyorsunuz.. kendinizi saklamak için alaycı ve uzak olmanıza gerek yok!.. korkmayın kendinizle yüzleşmeye.. bir kaç kez karşılaştım bu tip kişilerle.. söylediklerini pek umursamadım.. bu savaş ta elbet bir gün; insanları birbirinden iyice koparıp, kendi kabuğuna kapandırmadan biter.. sade doğamıza ve birlikte güvenle yaşamımıza geri dönüşüm, umarım tekrar yeniden başlar..
