>>>>Bu aralar, acaba, insanları çok mu eleştiriyorum ?... Yoksa, eleştirilecek çok mu şey var etrafımda?.. Gerçekten bilemiyorum... Paranoyak bir sorgulayıcı ve uslanmaz bir muhalif oldum birden bire... Eskisi kadar dışa da vuramıyorum, kırılanları gördükçe... Söylemeye kıyamadığım durumlarda, içimde birikiyor, her tür fikir ... Farklı -oldukça kırılgan- bir noktadan bakıyorum insanlara ve onların davranışlarına ... (bu yaptığın onu nasıl etkiler, ya şöyle düşünürse, ilişkilerinde telafisi olmayan bir yola girersen vs.).... gözlediğim her olayı, deneyimlediğim olayların örgüsü ile örtüştürüyorum sonrasında ... bazı yazılarım, bunların aynı payda da toplamı sanki ... birikimlerimin dışa vurumu, sunumu... Her türlü olayın bende yarattığı etkiler ve hatırlattıkları sürekli bir de ja vu durumu yaratsa da bünyemde ... kendi gelişimim adına, sağlam bir sağlama aslında ...
 |
| Galata ya Haliç ten bakarken , İstanbul 2013 (c) TOA |
>>>>İşte! bunlardan biri de bu aralar sıkça karşılaştığım "Vaayy! başarılı imiş" cümlesi ... kıyafet kombinasyonu, seçimi: başarılı... yapılan tatlı: başarılı ... bir kadının güzel oluşu: başarılı ... yuvarlak colormatic gözlükler, Şile bezinden salaş t-shirt ün üzerine poşimsi şalı dolayan Tarz: başarılı ... Bisikletle gidilen mesafe ve alınmış paha biçilemez aksesuarlar: başarılı ... Çekilen fotoğraf, söylenen şarkı, çalınmış gitar, çizilmiş tablo; başarılı ... Başarılı bir toplum ve başarılı bireyleriz ... peki! Neden ? başarı ...
 |
| Haydarpaşa da beklerken... , İstanbul 2013 (c) TOA |
>>>>Başarı sözcüğü, bebekliğimden bu yana pompalanmaya başladı, hayatıma ... Altıma çiş yapmayı bırakma süresinden; emeklemeyi bırakıp, ayaklanırken, ilk sözcüklerimi ne kadar süre de konuşmaya başlamamdan, nasılda uslu uslu ağlamadan sessiz kalışıma; hep kıyaslandım ... En eski rakiblerimiz; rekabet duygusunu bize ilk tattıran aslında kardeşlerimizdir... Bazen Yemeğini tabakta bir şey bırakmadan bitirmek, bazen kapı gibi , bazense tığ gibi olmak: başarı... Öyle bir tılsımlı sözcüktür ki! kapılırız onun verdiği, sanal enerjik ve öforik ruh haline ... Başardık mı farklıyızdır.. Üstünüzdür... (Öyle üstünüzdür ki yönlendiriliriz birilerince farkında olmadan.. hem de bizi en çok sevdiğini düşündüğümüz, bizim en çok sevdiğimiz kişilerce..) Beraber yazı yazmayı, İngilizce konuşmayı, yazmayı öğrenirken, sınavlarda, ebeveynlerin sevgisini kazanırken.. insan her alanda kendini başarılı sayabilir, sanabilir.. ... -Başarı; sürekli uzandığımız, ulaşmaya çalıştığımız, tılsımlı bir yıldızdır, sonsuz boşlukta ...-
 |
| Haydi Karaköy e , İstanbul 2013 (c) TOA |
>>>>İşte bu şekilde başarılı olarak adlandırılan öylesine bir tabirin ardından, sordum kendime.. ilk başarısızlığım neydi? acaba ... -Evet! bir çok başarısızlığım var elbet..-.... Ama ilk ve en vurucu olanı, şüphesiz, Anadolu lisesi sınavlarına hazırlandığım 11 yaşlarımda ki o sınavdır ... kabul etmeliyim ki iyi bir hazırlanma dönemi geçirmedim.. sınavı önemsemedim.. kabaca; asılmadım sınava.. (Diğer tüm sınavlarm gibi.. hiç bir zaman hırslı ve rekabetçi bir insan olmadım.. olmamayı tercih ederim hala..) ... Sınav günü sabahı, okulun bahçesinde; Babam; "oğlum bu sınavı kazanamasan da önemli değil! sen bizim netice de sevdiğimiz oğlumuz olarak kalacaksın dedi".. Sınava hazırlık, babamla ilişkimiz açısından, sert bir süreçti .. Babamın o sözlerine inanmıştım.. Soruları çözmeye başladım.. tıkandığım ilk noktada ise kağıdı boş olarak verip, dışarı çıktım .. sınıftan ilk çıkanlardan biriydim .. şaşkındı.. sertti bakışmalarımız.. Babam kızgınlığını gizlemeye çalışmıştı.. nedenini hiç bir zaman anlayamadı.. kağıdı boş verip çıkmamı yıllarca yüzüme vurdu .. Sınavlarımda ki başarımın ebeveyn ilişkilerim de ne kadar önemli olduğunu ilk o zaman gözledim ... -Başarı, Bedel ve Sevgi... Soysuz ortaklık..- Kısa bir süre önce söylenen sözler boş ve mesnetsizdi ... Hayatımda deneyimsel öğrenme sürecine belki de ilk o zaman başladım ... Hata yaptım, bedelini ödedim ve öğrendim... İyi ve güzel yaptığım şeylerde bile başarılı olarak anılmak, belki bu yüzden hala beni rahatsız ediyor ... Rekabet için değil, mutlu olup keyif almak için yaptığım her şeyi seviyorum ... Bir uğraşı, iyi yapabilmek için sevmek.. Sevebilmek; yeterli bir Sebep.. Sevgi ile kalın...
