Gün geceye dönerken, KAŞ (c) TOA, 2017
>>>>Yazmak elbet çok güzel ve keyifli.. biliyorum.. İnanılmaz derece de yazmak beni rahatlatıyor.. Ancak; şunu gördüm tek bir şeyde branşlaşmak/sivrilmek, artık her ne dersen de, insanın fakirleşmesi ve tutsak olması demek.. bu yazmak dahi olsa.. Potansiyelini insanın kısıtlaması demek.. ben özgürlüğüme çok değer veren biriyimdir.. Bugüne kadar, istediğimi istediğim zaman yapabilme özgürlüğüne (tabi başkalarının özgürlükleri ile çakışmaması şartıyla) ve daha da önemlisi istemediğimi yapmama özgürlüğüne sahip olmaya çalıştım.. Bu hemen pat diye sahip olunabilecek bir şey değil.. Zaman içinde istemediklerimi dahi yapıp zamanla bunların sayısını azalttım.. Şartlarımı olgunlaştırdım.. Başkalarına fark atmak adına dar kulvarlara girmedim.. Enginlerde seyir ettim hep.. Bence başarı da bu idi.. Serbest hareket sahibi ve becerisine sahip olabilmek. Bu öylesine bir öngörü gerektiriyor ki.. Ahengi görüp rotanı ona göre çizmen ve gençliğinde belli bir yapıya ulaşmanı gerektiriyor.. Çoğu insan bunu ilerleyen yaşlarında fark ediyor.. Bu böyle gelmiş ve böyle devam ediyor.. Herkes aslında ne istediğini tam bilmese de bazı sonuçları görüp, taklit ediyor.. Özeniyor.. Ama aslında sürecin önemli olduğu ve bir düşünüşün, bir felsefeyi özümsemiş olmanın, gerekliliğini kavrayamıyor.. Çoğu insan ahengi kaçırıyor hayatında.. Bugün en önemli değerimin denge olması belki de bu farkındalığımdan.. Balance, denge, ahenk, melodi, oran, kontrast artık nasıl tanımlanırsa tanımlansın.. Bu farkındalık bile zaman alıyor.. Süreci yaşamayanlara (özellikle google amcanın peygamberliğe soyunduğu bu çağda) anlatmak nafile.. Çünkü anlamak için yaşamak gerek.. hem de dolu dolu...
>>>>Sonuç itibarı ile bağlayacak olursam.. Umarım yazılarınıza da esin kaynağı olacak dolu dolu bir yaşantınız olur..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder